ලේන පුතේ

ගසක සිටි ලේන අම්මෙක්...

කීවාලු ලේන පුතුට.....

අනේ මගෙ පුතේ ඔය මිනිස්සු ලඟට යන්න එපා...

ගිය පාර අපේ කූඩුව කැඩුවෙත්.....

හිටපු ගස් කැපුවෙත්...

ඔය රකුසන් ම තමා මයෙ පුතේ...

අනේ අසරණ ලේන පැටියා...

බයේ දුවනා විටදි මිනිහට...

පයක් ලිස්සා ගහෙන් වැටුනා...

නැගිට ගන්නට බැරුව උන්නා..

කෙහෙද යන බළලෙකුත් ආවා...

කපුටෙකුත් තම ගොදුර දුටුවා..

ලේන පැටියගේ හදේ ගැස්මට..

ලේන අම්මට පණත් නැතුවා..

නපුරු කියනා මිනිස් රැලකින්

ළමය කියනා කෙනෙක් ඇවිදින්..

බළල් කපුටන් පලවා හරිමින්...

වතුර පොවලා සිහිය ගත්තෙන්..

නැවත ගසටම යන්න ලැබුනා...

යක්‍ෂයාත් දෙවියනුත් ජීවත් වන්නේ එකම මනුෂ්‍යයාගේ

සිත ඇතුලෙයි. දෙවියන්ගේ නාමයෙන් ඒ යක්‍ෂයාට නම්

එළියට එන්න දෙන් එපා....

ලේන පැටවුන් දෙස මම බලාසිටිමි..